Μετά από δεκαετίες τουρκικού αναθεωρητισμού και ιδιαίτερα της έντονης επιθετικότητας της Άγκυρας απόρροια της εξαναγκαστικής πολιτικής που ασκεί τα τελευταία χρόνια, κάποιοι κύκλοι στην Ελλάδα ακόμα ψάχνουν να βρουν φαντασιακές λύσεις που θα εξαλείψουν ή θα μειώσουν την τουρκική απειλή κατά των ζωτικών εθνικών μας συμφερόντων.
Ευτυχώς ή δυστυχώς όμως υπάρχουν κάποια γεγονότα όπως οι χθεσινές δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου με τις οποίες επανέφερε την απειλή πολέμου (casus belli) σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμα που της δίνει το Δίκαιο της Θάλασσας, συνεφέρουν ακόμα και αυτούς που προσπαθούν εναγωνίως να αποδράσουν από την αδυσώπητη πραγματικότητα των λεγομένων «ελληνοτουρκικών».
Ο για πολλά χρόνια καθησυχαστικός μύθος των «καλών πολιτικών και των κακών στρατηγών» αλλά και ο άλλος περί «εσωτερικής κατανάλωσης» καλλιέργησαν μία εικονική πραγματικότητα. Ο Τσόρτσιλ είχε πει κάποτε: «Δεν πρέπει να γυρνάς την πλάτη σου σε έναν επαπειλούμενο κίνδυνο και να προσπαθείς να ξεφύγεις απ’ αυτόν. Αν το κάνεις, θα διπλασιάσεις τον κίνδυνο. Αλλά αν τον αντιμετωπίσεις εγκαίρως, θα τον μειώσεις στο μισό. Ποτέ μην τρέχεις να γλιτώσεις από κάτι. Ποτέ». Εμείς με τους προαναφερθέντες καθησυχαστικούς μύθους και κάποιες άλλες φαντασιώσεις τρέξαμε να ξεφύγουμε και τώρα που η Τουρκία έφθασε στην τελευταία πίστα της εξαναγκαστικής της πολιτικής «τρέχουμε και δεν… φθάνουμε»!
Απομένουν λίγοι μήνες για τις τουρκικές εκλογές και κάποιοι πιστεύουν ότι η ήττα Ερντογάν είναι επικείμενη και ότι μία ενδεχόμενη εκλογή του κοσμικού και μετακεμαλικού δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου στο προεδρικό αξίωμα της Τουρκίας θα… λύσει το πρόβλημα ασφαλείας της χώρας μας! Μάλλον δεν γίνεται κατανοητό ότι ενώ το πρόβλημα της Δύσης δεν είναι η ίδια η Τουρκία αλλά ο Ερντογάν, το πρόβλημα της Ελλάδος είναι δυστυχώς η ίδια η Τουρκία με τον διαχρονικό αναθεωρητισμό της (είτε στην Άγκυρα κυριαρχούν οι Κεμαλιστές είτε οι Νέο-Οθωμανοί) και όχι αυτός καθαυτός ο Ερντογάν.
Το γνωστό casus belli που επικαιροποιήθηκε χθες και μάλιστα με ιταμό τρόπο από τον Τσαβούσογλου ας μην ξεχνάμε ότι ψηφίστηκε την 8 Ιουλίου του 1995 από όλα τα κόμματα της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης που άνηκαν στο μετακεμαλικό κατεστημένο και κάποιοι σήμερα στην Ελλάδα θέλουν να βλέπουν ως «μετριοπαθή».
Πριν από ένα περίπου χρόνο σε άρθρο-ανάλυσή μας που δημοσιεύτηκε στο Liberal με τίτλο: «Ο Ερντογάν απέναντι στις εκλογές του 2023 και το «αύριο» της Τουρκίας» επισημαίναμε ότι σε μία ανέκαθεν καχεκτική Τουρκική Δημοκρατία έχουμε πλέον το… «ερντογανικό καθεστώς». Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος μίσησε τους λεγόμενους «λευκούς Τούρκους» (κοσμικούς) έχει ταυτίσει τον εαυτό του και το κόμμα του με το ίδιο το Τουρκικό Κράτος το οποίο ονομάζει πλέον «Νέα Τουρκία». Με αυταρχισμό αντικατέστησε το βαθύ κεμαλικό κράτος με το… δικό του, ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο εναντίον του «Πραξικόπημα Οπερέτα» της 15 Ιουλίου το οποίο λίγες ημέρες μετά παρουσίασε ως «δώρο Θεού»!
Το πρώτο ερώτημα είναι αν θα κερδίσει ή θα χάσει τις εκλογές ο Ερντογάν και το δεύτερο που αναπόδραστα ακολουθεί αν χάσει τις εκλογές τελικά, θα αποδεχθεί την ήττα του ή θα επιδιώξει να παραμείνει στην εξουσία με κάθε τίμημα; Όταν και οι βαθειά γνώστες της Τουρκίας δυσκολεύονται να απαντήσουν πώς είναι τόσο βέβαιοι κάποιοι στην Ελλάδα βασιζόμενοι μόνον σε δημοσκοπήσεις ότι ο Ερντογάν θα ηττηθεί και θα αποχωρήσει ομαλά; Πολλά βέβαια θα εξαρτηθούν από τις ψήφους των Κούρδων όπως έγινε με τη νίκη στον Ιμάμογλου στις δημοτικές στην Πόλη απέναντι στον εκλεκτό του Ερντογάν Γκιλντιρίμ. Τώρα δεν είναι βέβαιο τι θα κάνουν. Ακόμα και αν αποφυλακιστεί λίγο πριν τις εκλογές ο πρώην συμπρόεδρος του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς κάτι όμως στο οποίο αντιτίθεται ο κυβερνητικός εταίρος Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
