Από την προηγουμενη ψιλοαναλυσουλα μου, όπου καταπιανόμουνα με τις εξελίξεις στον πολιτικό χώρο “δεξιά” του μορφώματος Μητσοτάκη, έχει περάσει ελάχιστος ημερολογιακός αλλά πολύς πολιτικός χρόνος.
Θυμίζω ότι μόλις πριν λίγες εβδομάδες κάναμε λόγο για “συνωστισμό” πατριωτικών κομμάτων, με δεδομένο ότι υπήρχαν και δραστηριοποιούνταν δυναμικά, τόσο του κόμμα του αδικοχαμένου Τράγκα, όσο και το κόμμα Εμφιετζόγλου – μαζί με το επίσης νεοσυστατο κόμμα του κ. Στεφανου Χίου.
Ωστόσο ο θάνατος του Γιωργου Τραγκα [που ισως να είχε αποφευχθεί αν του χορηγουσαν μονοκλωνικά αντισώματα], η σχεδόν απόλυτη πολιτική απραξία του κ. Εμφιετζόγλου [που στο ξεκινημα του, ειχε ξυπνησει ελπιδες] αλλά και οι κινήσεις του κ. Χιου, για την επιτευξη συμμαχιών στον κατακερματισμένο πατριωτικο χώρο, άλλαξαν ριζικά το τοπίο.
Σ΄αυτά πρέπει να προστεθεί και η αμηχανια που πιθανότατα έφερε στους ψηφοφορους του, η επανανόσηση του κ. Βόβολη, ο οποίος πλέον έκαμε απολύτως σαφές ότι δεν ανηκει ούτε στους λεγόμενους αντιεμβολιαστές, ούτε στους λεγόμενους αρνητες της πανδημιας, ωστόσο ο μέσος Ρωμιός ψηφοφόρος, είχε συνδέσει [με τη γνωστή απλοϊκότητα του άσπρου-μαύρου] τον κ. Βοβολη με το αντιεμβολιαστικο κίνημα, με συνεπεια να βρισκεται σημερα εντελως μπερδεμενος…
Όπως και να έχει το πράγμα, και με βαση τις καθεστωτικές δημοσκοπήσεις, η κατάσταση φαίνεται να έχει αλλαξει ριζικά, με τρία τουλάχιστον κόμματα, να διεκδικούν την είσοδο τους στην Εδεμ του ελληνοφωνου κοινοβουλίου.
Την Ελληνικη Λύση του κ. Βελόπουλου, τους “Έλληνες” που ίδρυσε ο κ. Κασιδιάρης και τη Δημιουργία των Τζήμερου-Κρανιδιώτη. Οι δυο τελευταίοι μάλιστα φαίνεται ότι συμφώνησαν σε μια ιδιαίτερα επωφελή συμπόρευση με τον κ. Στ. Χίο, καταρχήν σε επικοινωνιακό επίπεδο, τα οφέλη της οποίας φρονώ ότι θα αρχίσουν να διακρίνονται σχετικά γρήγορα…
Η δραστηριοποίηση αυτών των τριών πολιτικών σχηματισμών, στα δεξιά του “γαλάζιου ποταμιου” αλλά και η παρουσία της πατριωτικής αριστεράς, που επίσης διεκδικεί ένα μερίδιο της πίτας των αντινεοταξιτών πατριωτών ψηφοφόρων, καθιστά ιδιαίτερα περίπλοκες και αβέβαιες τις οποιεσδήποτε κατηγοριοποιήσεις. Ούτε καν ένα κοινό όνομα που θα μπορούσε να χαρακτηρίζει ικανοποιητικά αυτά τα κόμματα δεν είναι εύκολο να βρεθεί.
Η πολιτική ταμπέλα του ευρύτερου “πατριωτικού χώρου” παραδείγματος χάριν, ενώ φαίνεται να εκφράζει σωστά τον πυρήνα των τριών από τα τέσσερα κόμματα [Ελληνικη Λυση, Ελληνες, Κινημα Αρδην] δεν είναι το ίδιο επιτυχής και για το ήμισυ της Δημιουργίας, που εκπροσωπείται απο τον κ. Τζήμερο.
Ο κ. Τζημερος μπορεί μεν να εναντιώνεται στην πολυπολιτισμικότητα και στην ισλαμοποίηση, απ’ την άλλη όμως δέχεται την πολυφυλετικοτητα, τις κατα βασιν φιλελευθερες πρακτικες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την επεκταση της τεχνολογίας στην καθημερινότητα των πολιτών και πιθανότατα βλέπει θετικά μια περαιτέρω ενισχυση των υπερεθνοτικών θεσμών της Ενωμένης Ευρώπης, εις βαρος του εθνους/κράτους.
Προσωπικώς, δύσκολα θα κατέτασσα τη “Δημιουργία Ξανά” στα λεγομενα “Πατριωτικά κόμματα”, παρά την πολύ πετυχημένη δηλωση του ιδιου του κ. Τζημερου, οτι κινειται στον χωρο “δεξια της ΝΔ – δηλαδη καπου στο κεντρο”.
Και πραγματι, τα προγραμματα του κόμματος του, δεν εχουν καμια σχεση με τα προγραμματα της Λαϊκης Δεξιάς του κ. Βελόπουλου, ούτε φυσικά με τον ριζοσπαστικο εθνικισμό του κ. Κασιδιάρη και οπωσδηποτε απεχουν πολύ από τα κοινοτιστικά, αναρχικά μοντέλα του κινήματος Αρδην.
Στην πραγματικότητα, και αν δεν θελουμε υπεραπλουστευσεις και κατηγοριοποιήσεις που διαλυουν την ουσια των πραγματων, αυτη τη στιγμη και οπως ηταν επομενο, τα 4 αυτα κομματα, κινούνται σε διαφορετικές πολιτικές ράγες και φρονώ ότι οποιαδήποτε πλέον συνεργασία μεταξύ τους, θα νόθευε τις ιδεες τους και τα προγραμματα τους.
Όπως διαμορφωνεται λοιπον το τοπίο, μετα τον θανατο Τραγκα και τις αλλες εξελίξεις που αναφεραμε, δεν μπορούμε πια να μιλαμε για μια σειρα πολλων συγγενικων πατριωτικων κομματων, που συνωστιζονται μπροστα απο τη θυρα της κοινοβουλευτικης Εδεμ αλλα αντιθετως για 4 διακριτα και πολυ διαφορετικα μεταξυ τους πολιτικα κινηματα, που το καθενα απευθυνεται και σε διαφορετικο κοινό.
Κατι που φυσικα σημαινει ότι η αντιπαλότητα μεταξύ τους, δεν ωφελεί κανεναν!
Συγκεκριμενα…
- Την Ελληνικη Λυση που κινειται στον χωρο της Λαϊκης Δεξιάς
- Τους Έλληνες που κινουνται στον χωρο του ριζοσπαστικου εθνικισμού
- Τη Δημιουργια που κινειται στον χωρο της φιλελεύθερης, φιλοευρωπαϊκής, αντιμεταναστευτικής κεντροδεξιας
- Το κινημα Αρδην, που κινειται κυρίως στον χώρο του ελληνικού κοινοτισμού και της πατριωτικής αριστερογενούς διανόησης.
Κανονικά και σε μια κοινωνία εξοικειωμένη με την απλη αναλογική και τα 4 αυτα κομματα θα μπορουσαν και θα επρεπε να συμμετεχουν στο κοινοβουλιο, εφοσον εκφραζουν διαφορετικα στρωματα πολιτων.
Συλλογιστειτε μονον ότι, ποτε στις μεταπολεμικες βουλές, δεν υπηρξε ενα πραγματικα φιλελεύθερο κίνημα, όπως η Δημιουργία του Θ. Τζημερου. Αντιθετως η φαμιλια Μητσοτακη ή τα άλλα βενιζελικά υπολείμματα, που πρέσβευαν τάχατες τον νεοφιλελευθερισμό, όχι μονο φιλελύθερες πολιτικές δεν εφάρμοσαν αλλα αντιθετως αυξησαν κι αυτα με τη σειρα τους το πελατειακο ρουσφετολογικο κρατικο μορφωμα, οπως ακριβως πραττει σημερα και ο Καπεταν Ενας της φαμιλιας Μητσοτακη…
Θα ηταν λοιπον ευχης εργον, αν καταφερναν να μπουν στη βουλη και οι 4 αυτοι πολιτικοι σχηματισμοί και θα ηταν ακομα μεγαλυτερο το κερδος για την αριστερα, αν εκπροσωπουνταν απο ενα κινημα σοβαρων διανοουμενων όπως το Αρδην/Ρηξη, αντι για τους χαβαλεδες του ΣΥΡΙΖΑ.
Ρισκαρω μαλιστα να πω ότι πιθανότατα θα αναβαθμιζονταν ολοκληρο το ελληνικο πολιτικο συστημα, αν στους “αντιπροσωπους του λαου” συνυπηρχαν οι ριζοσπαστες εθνικιστες των Ελληνων, οι αριστεροι πατριωτες του κινηματος Αρδην, οι νεοφιλελεύθεροι του κ. Τζημερου ή οι παραδοσιακοί χριστιανοι εθνικοφρονες της Ελληνικης Λυσης, αντι για βαρουφακειες καρικατουρες η για εργολαβους της Πλανητικης Πανεξουσίας.
Όσον αφορά τώρα πιθανές συμμαχίες ή συμπορεύσεις, αυτές θα μπορουσαν να σταθουν μόνο σε επιπεδο συγκεκριμενων πολιτικών συγκλίσεων [παραδειγματος χαριν μια μεγαλη αντιϊσλαμικη συμμαχία] κατα το μοντέλο της ετεροκλητης συμμαχιας φιλελεύθερων και πρασινων, της σημερνης Γερμανικης κυβερνησης.
Απ’ την άλλη, είναι καιρός να παρει τελος η κωμωδια του “αντιναζισμου”, που χρησιμοποιειται κατα κορον και απο πατριωτικα κομματα, προκειμενου να στιγματιστουν οι υποτιθεμενοι αντιπαλοι τους και φυσικα εξυπηρετει μοναχα τα σχεδια των εγχωριων εργολαβων της Πλανητικης Πανεξουσιας.
Πολιτικοι ηγετες σαν τον κ. Βελοπουλο λογου χαριν, θα πρεπει επιτελους να κατανοησουν πως, οταν οι ιδιοι πεφτουν στην παγιδα να χαρακτηριζουν “νεοναζιστες” αυτους που θεωρουν ως πολιτικους ανταγωνιστες τους [τον κ. Κασιδιαρη για παραδειγμα] αμεσως-αμεσως διδουν το δικαιωμα στα καθεστωτικα παπαγαλακια να στιγματισουν ως νεοναζιστες και τους ιδιους!
Κι αυτό ισχυει για ολους οσους εντασσονται στον αντικαθεστωτικο/αντινεοταξικο χωρο.
Ειναι γνωστό αλλωστε ότι οι πραιτωριανοι του καθεστωτος, δεν το ‘χουν σε τιποτα να χαρακτηρισουν “φασιστα” ακομα και τον κ. Καραμπελιά, οταν κρινουν ότι τους χαλαει τα σχεδια…
Φρονώ λοιπον ότι όλοι μας – όσοι τουλαχιστον γνοιαζόμαστε για να υπαρξει συνεχεια του εθνους/κρατους των Ελληνων στη σκηνη της ιστοριας – θα πρεπει να αποδεχτουμε τη συνυπαρξη διαφορετικων τασεων στον αντικαθεστωτικο χώρο και να μην ανοιγουμε ο ενας τον λακο του αλλου, με συνεπεια να βρεθουμε καποια στιγμη, ολοι μας μεσα του….
Και οι νοουντες, ας νοησουν…
Λευτερης Πανουσης
panusis.blogspot.com
