Η «αγιοποίησις» του Βενιζέλου

Νέες ιστορικές μελέτες επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο του

8 Δεκεμβρίου 2022

Από Χρήστος Ζαμπούνης

Ένας χαρακτηρισμός του υφυπουργού Παιδείας Άγγελου Συρίγου, κατά την διάρκεια της παρουσιάσεως του βιβλίου του Κώστα Σταματόπουλου «1922: πώς φτάσαμε στην καταστροφή», με έκανε να προβληματισθώ, όπως φαντάζομαι και τους υπολοίπους παρισταμένους στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας, για την αλήθεια της.

Ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, χαρακτήρισε βλασφημία, στην συνέχεια διευκρίνισε ότι το εννοούσε εντός εισαγωγικών, την απόπειρα αποδομήσεως του πρώτου Εθνάρχου, ήτοι του Ελευθερίου Βενιζέλου. Είχε προηγηθεί μία εισαγωγή, όπου γλαφυρώς ανεφέρθη ο ασύλληπτος αριθμός των οδών, των λεωφόρων, των πλατειών, που φέρουν το όνομα του εκ Κρήτης ορμώμενου πολιτικού, χωρίς να παραλείπουμε τις προτομές και τα ολόσωμα αγάλματα.

Επί τρεις γενεές διδαχθήκαμε στο σχολείο ότι χάρις στην απόφαση του κορυφαίου Έλληνος πολιτικού της σύγχρονης Ιστορίας, να συνταχθεί η Ελλάς με την Entente (Αντάντ), ήτοι τους συμμάχους (Γαλλία, Αγγλία, και κατόπιν Η.Π.Α.), επιτύχαμε διπλωματική νίκη στην Συνθήκη των Σεβρών, με αποτέλεσμα να μας δοθεί η Μικρά Ασία. Ο μεγαλοϊδεατισμός εύρισκε επί τέλους με τον Βενιζέλο την έκφρασή του στο πεδίο. Τότε, ίσως και νωρίτερα, άρχισε η συγγραφή της Ιστορίας από τον νικητή, με την προβολή των επιτευγμάτων του και την παραπληροφόρηση (fake news) σχετικώς με τον αντίπαλό του, τον βασιλέα Κωνσταντίνο Α’.