Την Αριστερά δεν την αγγίζουν ούτε κανείς ζητά ευθύνες. Είτε στέλνει επιστολές βόμβες, είτε βάζει εκρηκτικούς μηχανισμούς, είτε πετάει μολότοφ να κάψουν ανθρωπους, είτε σπάει μαγαζιά, είτε χτυπάει πολιτικούς της αντιπάλους.
Η αριστερή τρομοκρατία δεν έφυγε ποτέ.
Οι συλλήψεις που έγιναν την εβδομάδα που πέρασε σε μία σειρά από άτομα που φέρονται εμπλεκόμενα με υποθέσεις τρομοκρατίας, δείχνουν το αυτονόητο: ότι η τρομοκρατία δεν έφυγε ούτε εξαφανίστηκε ποτέ από την Ελλάδα.
Μία τρομοκρατία με διάφορες διαστάσεις, εκφάνσεις και διασυνδέσεις με το οργανωμένο έγκλημα. Αυτό που υπόσχονται όλοι οι Υπουργοί Προ. Πο. ότι θα εξαφανίσουν αλλά το οποίο ούτε χάνεται, ούτε εξαφανίζεται, αντίθετα υπάρχει και γιγαντώνεται διαρκώς.
Αυτό που περνάει στα ψιλά όμως, σαν να είναι κάτι το ασήμαντο, είναι η ιδεολογική ταυτότητα αυτής της τρομοκρατίας. Μία ταυτότητα με σαφή αριστερό παρανομαστή, χαρακτήρα και σκοπιμότητα. Αυτός ο αριστερός χαρακτήρας, επιδεικτικά και σκοπούμενα ούτε αναφέρεται, ούτε παίρνει τη διάσταση που θα έπρεπε. Αντίθετα, θεωρείται κάτι σαν δεδομένο για το οποίο δεν υπάρχουν ευθύνες ηθικές και πραγματικές.
Η αριστερά στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης είναι σαν μία ιερή αγελάδα την οποία κανείς δεν αγγίζει και από την οποία κανείς δεν αναζητά ευθύνες. Είτε αυτή στέλνει επιστολές βόμβες, είτε βάζει εκρηκτικούς μηχανισμούς, είτε πετάει μολότοφ που μπορεί να κάψουν ζωντανό κάποιο άνθρωπο, είτε σπάει μαγαζιά, είτε χτυπάει πολιτικούς της αντιπάλους.
Απλά υπάρχει, ανέχεται ο πολιτικός της χαρακτήρας και συχνά δικαιολογούν τις πράξεις οι συγγενείς σε αυτήν , πολιτικοί φορείς. Αντίθετα, αδικήματα και γνώμης ακόμα, υπάρχουν μόνο στην αντίθετη πολιτική μεριά, σε όποιον δηλώνει αντίθετος στα κατεστημένα πολιτικά δεδομένα, όπως ο αντιρατσισμός ή η υπεράσπιση των Λοατκι δικαιωμάτων.
Όλα τα ανωτέρω συμβαίνουν γιατί πολύ απλά η αριστερά αποτελεί έναν αναπόσπαστο πυρήνα του πολιτικού συστήματος. Για να λειτουργεί σαν μπαμπούλας δικαστών ή άλλων κρατικών λειτουργών, για να χτυπάει πολιτικούς αντιπάλους, για να αμαυρώνει με τα μπάχαλα της κοινωνικούς ή άλλους αγώνες. Αλλά πέρα από τον βίαιο βραχίονα της αριστεράς και ο πολιτικός της χαρακτήρας βολεύει για να ξεδιπλώνει μία ατζέντα θεμάτων που στη συνέχεια περνάνε ως ” κοινωνικές πραγματικότητες ” , όπως για παράδειγμα η ενσωμάτωση των μεταναστών ή ο γάμος ομοφυλοφίλων.
Η αριστερά πιέζει και η δεξιά της κάνει το χατήρι. Αυτό είναι το παιγνίδι που παίζεται εις βάρος της κοινωνίας και της πατρίδας μας πολύ καλά σκηνοθετημένα. Γιαυτό και το πολιτικό σύστημα οφείλει να ανατραπεί στην ολότητά του, γιατί είναι ένα και μοναδικό και λειτουργεί ως διεκπεραιωτής των πολιτικών που θέλουν την αντικατάσταση πληθυσμού, την διάλυση της οικογένειας και της θρησκείας, την πολιτική του ενδοτισμού στα εθνικά θέματα.
Ιωάννα Καραδήμα, Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής. ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ