Ζήτω η Ελλάς!»ΠΑΥΛΟΣ Β.
Η άνοδος του Παύλου στον ελληνικό θρόνο έγινε σε μια νέα ταραχώδη εποχή για την πατρίδα μας κατά την οποία διακυβεύετο η ύπαρξή της. Κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής ανταρσίας (1946-1949), υπήρξε ο αρχηγός του μαχόμενου Στρατού. Σαράντα οκτώ φορές βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Στήριγμα του η σύζυγός του Βασίλισσα Φρειδερίκη, που βρίσκονταν και η ίδια στο πλευρό του μαχόμενου Στρατού. Σημαντική στιγμή η παρουσία της βασίλισσας στην Κόνιτσα τον Ιανουάριο του 1948. Μετά από τη συντριβή των κ/συμμοριτών σε Γράμμο και Βίτσι τον Αύγουστο του 1949, με συμπαραστάτιδα την ακαταπόνητη σύζυγό του Βασίλισσα Φρειδερίκη, ετέθη επικεφαλής του ειρηνικού αγώνα, για την αναδημιουργία της χώρας μας από τα ερείπια που άφησαν οι εν Ελλάδι μπολσεβίκοι του λεγόμενου μεταπολιτευτικά ως «ΔΣΕ».
Η ΒΑΘΕΙΑ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ
Ως πιστός χριστιανός διακρίθηκε για την καλοκαγαθία του, την πραότητα του χαρακτήρα του και την πίστη του στο Θεό. Ήταν μία κληρονομιά της γιαγιάς του, της βαθύτατα ορθόδοξης βασίλισσας Όλγας. Επί των ημερών της βασιλείας του, η Ελλάδα γνώρισε ευτυχισμένες μέρες καθώς ενσωματώθηκαν στο ελληνικό βασίλειο τα Δωδεκάνησα (7-03-1948). Κατά την τελετή ενηλικίωσης του Διαδόχου Κωνσταντίνου στις 28 Ιουνίου 1958 ο Βασιλεύς Παύλος σε μία αποστροφή του λόγου του είχε αναφέρει και το εξής:
«Θεράπευε την προσβολήν διά της συγγνώμης, την διχόνοιαν διά της ενότητος, την πλάνην διά της αληθείας, την αμφιβολίαν διά της Πίστεως».
Το 1959 με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε το Βασιλικό Ίδρυμα Ερευνών. Επίσης το 1963, ήταν παρών στον εορτασμό της χιλιετηρίδας του Αγίου Όρους, μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα. Μάλιστα ο τότε πρωθιερεύς των Ανακτόρων και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης σκιαγραφούσε τη χριστιανική πίστη του Παύλου σε άρθρο του στο περιοδικό «ΕΙΚΟΝΕΣ», γράφοντας μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:
«Ο αείμνηστος Βασιλεύς, καθιέρωσε τη ραδιοφωνική μετάδοση της Θείας Λειτουργίας από το βασιλικό παρεκκλήσιο. Θέλησε όπως έλεγε και με τις ραδιοφωνικές εκπομπές να βοηθήσει στη θρησκευτική εκπαίδευση του λαού μας, προσφέροντάς του μια επιμελημένη και κατανυκτική Ακολουθία, που να παρακινεί και άλλους να τη μιμηθούν, ενώ παραλλήλως ήθελε να νιώθει το λαό να συμπροσεύχεται μαζί του.»
«Ο Βασιλεύς, κανόνιζε το πρόγραμμά του, ώστε να βρίσκεται στην Αθήνα και να είναι ελεύθερος στις ώρες των Ακολουθιών της Μ. Τεσσαρακοστής και μάλιστα της πρώτης και της τελευταίας εβδομάδος, για να μη λείψει ούτε και από μία». «Η ευλάβειά του φαινόταν και με την αυστηρή τήρηση των Νηστειών, στοιχεία που κι αυτά μεταβίβασε στα υπόλοιπα μέλη της Οικογένειας του».
ΟΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ
Παρά τον πρόωρο θάνατο του, ως πατέρας γεύθηκε τη χαρά για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου από τον γιού του-Διαδόχου Κωνσταντίνο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1960 και ακολούθως το γάμο της κόρης του πριγκίπισσας Σοφίας με τον Πρίγκιπα Χουάν Κάρολο μετέπειτα Βασιλέων της Ισπανίας, το 1962.
Ο θάνατος του συγκλόνισε κυριολεκτικά τους Έλληνες. Την ημέρα της κηδείας του, χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας για να πούνε το τελευταίο αντίο στον καλό και αγαπημένο Βασιλέα τους.
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, τότε Αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. είχε αναφέρει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα για τον βασιλέα Παύλο: «Υπήρξεν καλός και αγαθός εις την κλασικήν έννοιαν του όρου. Γενναίος και απλούς, ενάρετος, χωρίς να επιδεικνύει την αρετή Του, μετριόφρων μέχρι σημείου που καθιστούσε δυσδιάκριτον την πηγαίαν σοφίαν Του, πιστός εις τον Θεόν και εις το προς την Πατρίδα καθήκον , ανεδείχθη αληθής αρχηγός Έθνους με πολλάς πράξεις Του, αλλά κυρίως ως παράδειγμα ανθρώπου».
Ο τότε Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, είχε υπογραμμίσει για τον αείμνηστο βασιλέα και τα εξής: «Με άπειρον οδύνην , η κυβέρνησις αναγγέλει τον θάνατον του λαοφιλούς Βασιλεώς Παύλου. Επάλαισεν ηρωικώς προς τον θάνατον και τελικώς υπέκυψεν εις την κοινή μοίρα των ανθρώπων. Ήτο αληθής Βασιλεύς. Η απλότης, η αγαθότης, η αρετή, η αφοσίωσις εις το καθήκον και τον λαόν του τον εχαρακτήριζον. Και ήτο γενναίος. Κατά την περίοδον της εθνικής κατοχής, ως Διάδοχος, είχεν επιμείνει να έλθει εις τα βουνά της Ελλάδος και να τεθεί επικεφαλής της Εθνικής Αντιστάσεως. Και βραδύτερον εις τας σκληράς ημέρας των εσωτερικών δοκιμασιών, ως Βασιλεύς, ευρίσκετο, συνεχώς, εν μέσω των στρατιωτών μας οι οποίοι εμάχοντο δια να υπερασπίσουν την αιωνιότητα της Ελλάδος.».
Βαθιά συγκινημένος και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος στο τηλεγράφημά του προς τον νέο βασιλέα Κωνσταντίνο ανέφερε τα εξής: « Κατόδυνοι την ψυχήν επί των θανάτω του Βασιλέως Παύλου ολοθύμως δεόμεθα του υψίστου υπέρ αναπαύσεως Αυτού εν σκηναίς διακίων, απευθύνομεν δε τη υμετέρα Μεγαλειότητι και τη λοιπή Οικογενεία βαθύτατα συλλυπητήρια, ευχόμενοι ολοψύχως όπως το ευσεβές Έθνος συνεχίση υπό την Υμετέραν Βασιλείαν την ένδοξον αυτού παρείαν.».
Ο Βασιλέας Παύλος Α’, υπήρξε πραγματικά ο βασιλεύς των καλών ημερών της Ελλάδος. Οι Έλληνες με νοσταλγία αναπολούν τα χρόνια της βασιλείας Του. Στη μνήμη του αειμνήστου Βασιλέως Παύλου Α’, του καλού, όπως ονομάσθηκε από τον ελληνικό λαό, ας ανάψουμε ένα κερί κάνοντας το χριστιανικό μας καθήκον. Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής και ευγνωμοσύνης στην ιερή μνήμη εκείνου του καλού Βασιλέως της πατρίδος μας.
Μετά τιμής,Διονύσιος Βουλγαρόπουλος Δημοσιογράφος
