Η μετατροπή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε προσάρτημα της ΝΑΤΟϊκής πολεμικής μηχανής, για εξυπηρέτηση των επιχειρησιακών αναγκών αυτής στην Ν.Α. Μεσόγειο και την Ν.Α. Ευρώπη, είναι μια εξέλιξη ασφαλώς επιζήμια για τα Εθνικά Συμφέροντα και την Ασφάλεια της Χώρας, παρά το κυβερνητικό επικοινωνιακό αφήγημα για «αναβάθμιση» του γεωπολιτικού αποτυπώματός μας. Η τυχοδιωκτική αυτή πολιτική, πέρα από το ότι καθιστά την Χώρα στόχο σε μια όλο και πιο ασταθή γεωπολιτικά περίοδο, αποδυναμώνει και τις Ένοπλες Δυνάμεις, αποπροσανατολίζοντάς τις από τον αντικειμενικό σκοπό τους, αυτόν δηλαδή της αποτροπής και της άμυνας απέναντι σε κάθε εθνική απειλή, ιδίως δε τον τουρκικό επεκτατισμό.
Επιπλέον, μετά από πιέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ για ενίσχυση της στρατιωτικής στήριξης προς το Κίεβο, η Αθήνα φέρεται να έχει αποστείλει μεγάλο αριθμό οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών, τόσο από τα -δια της ολισθήσεως αποστρατιωτικοποιούμενα- νησιά, όσο και από την Ηπειρωτική Ελλάδα. Και λέμε φέρεται, καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβάλλει σιωπητήριο για το εν λόγω θέμα, ενώ οι όποιες ενημερώσεις γίνονται συχνά από εκπροσώπους τρίτων χωρών ή από τις ευχαριστίες των ίδιων των ουκρανών. Μετά την αποστολή τεθωρακισμένων, οβίδων και όλμων στην πρώτη φάση του πολέμου, το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι αναφορές για μαζική αποστολή πυρομαχικών από στρατιωτικές αποθήκες σε μια σειρά περιοχές της Χώρας. Πιο συγκεκριμένα, τοπικά μέσα κάνουν λόγο για συμβατικά φορτηγά, με ουκρανικές και βουλγαρικές πινακίδες, που μετέφεραν πυρομαχικά από αποθήκες στην Κόρινθο και τα Ιωάννινα αντίστοιχα. Η Ελλάδα αδειάζει τις αποθήκες της «εν κρυπτώ», σε μια περίοδο που όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ εμφανίζουν υστέρηση στην παραγωγή πολεμικού υλικού, καθιστώντας την Χώρα ευάλωτη σε περίπτωση πολεμικής απειλής.
Η Ελλάδα συνιστά σημαντικό κόμβο της δυτικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή αποτέλεσε η αναβάθμιση του ρόλου της Αλεξανδρούπολης ως βάσης των ΗΠΑ και διαμετακομιστικού κόμβου προς τα Βαλκάνια και τη Ν.Α. Ευρώπη, ενώ τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός τριγώνου Ουάσιγκτον-Αθήνας-Κίεβου, με επίκεντρο την παράκαμψη των εμποδίων που θέτει το αμερικανικό Κογκρέσο για επιπλέον ενίσχυση της Ουκρανίας. Αυτός ήταν, μεταξύ άλλων, και ο σκοπός της επίσκεψης Μπλίνκεν στην Ελλάδα, ενώ αυτόν τον σκοπό εξυπηρετούν και τα «δώρα» των ΗΠΑ. Πυρομαχικά και οπλικά συστήματα υπό απόσυρση έρχονται στην Ελλάδα ως αντάλλαγμα για οπλικά συστήματα και πυρομαχικά που η Χώρα μας στέλνει ήδη προς την Ουκρανία.
Και όλα αυτά βαπτίζονται «γεωπολιτική αναβάθμιση». Η Ελλάδα, με την ιδιωτική και «εν κρυπτώ» εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επιβεβαιώνει τον ρόλο του «γεωπολιτικού μεντεσέ» για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Τα εξοπλιστικά προγράμματα – μαμούθ και οι εξαγγελίες εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας γίνονται με το βλέμμα στραμμένο στους περιφερειακούς πολέμους του ΝΑΤΟ και όχι στην Εθνική Άμυνα. Η Χώρα μένει γυμνή απέναντι σε πραγματικούς κινδύνους, την ίδια στιγμή που εξοπλίζεται σαν αστακός για «άμυνα υπέρ τρίτου».
Γιώργος Μάστορας