Ο ένας το ζήτησε, ο άλλος το εκτέλεσε και ο Χάρης Δούκας ζητά τώρα συγνώμη
Βασιλικότερος του βασιλέως ο Φρούραρχος της Βουλής Γιάννης Λιανουδάκης, δεν άντεξε -ως φαίνεται- αυτήν την ιδιότυπη πρωινή αναφορά με τα ονόματα των νεκρών στο χρώμα του αίματος να είναι γραμμένα στο έδαφος και ζήτησε από τον Δήμο να καθαρίσει τον χώρο μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Δεν του πέρασε ποτέ από μυαλό (όπου και αν ανήκει πολιτικά), ότι οι 57 νεκροί της τραγωδίας των Τεμπών δεν είναι άγνωστοι, αλλά είναι πεσόντες, οι οποίοι έχουν ΚΑΙ όνομα, ΚΑΙ επίθετο. Ο Φρούραρχος προφανώς δεν βρίσκεται εκεί για να σκέπτεται, παρά μόνον για να ασχημονεί με την Ιστορία.
Δηλώσεις που αποδίδονται σε κύκλους του… Φρουραρχείου αναφέρουν ότι ο αξιωματικός υπηρεσίας ενημέρωσε το συνεργείο καθαρισμού του Δήμου πως υπάρχουν συνθήματα γραμμένα μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, όπως και σε άλλα σημεία.
Κατ’ εντολήν του Φρούραρχου ζήτησαν -όπως συνηθίζεται- να σβηστούν όλα, χωρίς να έχουν εικόνα ακριβώς τι ανέγραφαν τα συνθήματα.
«Η τελική απόφαση για τους χώρους εκτός Βουλής, δεν είναι ευθύνη του Φρουραρχείου», αναφέρεται χαρακτηριστικά από τις πηγές του φρουραρχείου της Βουλής.
Η αντιδήμαρχος κυρία Μπέη έσπευσε με την σειρά της να αποποιηθεί των ευθυνών και να «ξεπλύνει» τον Δήμο από το όνειδος, ως γνήσια γραφειοκράτης του είδους που τόσο ευδοκιμεί στο Κλεινόν Άστυ και στην τοπική αυτοδιοίκηση βαλκανικών προδιαγραφών.
Το περιβάλλον του Δημάρχου Αθηναίων επιχειρούσε από το πρωί να «προστατέψει» τον τοπικό άρχοντα αλλά εις μάτην. «Μα δεν θα ήταν δυνατόν να δώσει αυτός μία τέτοια εντολή.», επέμενε άμεσος συνεργάτης του, ο οποίος αγνοεί τα βασικά. Έδωσε δεν έδωσε την εντολή, είναι ο πολιτικός προϊστάμενος και άρα έχει την πολιτική ευθύνη των ενεργειών του Δήμου.
Τελικά στις 16: 13, στους προσωπικούς λογαριασμούς του στο Facebook και στο Twitter, ο δήμαρχος Χάρης Δούκας ανήρτησε τη δική του συγγνώμη αναλαμβάνοντας την ευθύνη, δεσμευόμενος -συνάμα- ότι θα κατασκευαστεί ειδικό μνημείο για τους 57 νεκρούς των Τεμπών ώστε να παραμείνουν εσαεί στη Συλλογική Μνήμη. Εκ των υστέρων μεν, αλλά κάτι είναι και αυτό.
Νωρίς το απόγευμα της Πέμπτης στον ίδιο χώρο οι φοιτητές και πάλι διαδραμάτισαν τον ρόλο του συλλογικού μας θεραπευτή. Με κόκκινη μπογιά έγραψαν και πάλι τα ονόματα των 57. Είναι σίγουρο πως κανείς δεν θα τολμήσει να σβήσει τα ίχνη αυτής της συλλογικής κατάθεσης θλίψης αλλά και συμπαράστασης στους συγγενείς των νεκρών. Μόνον η βροχή ο ήλιος και ο άνεμος θα σβήνουν μέρα με την ημέρα τα χνάρια της τραγωδίας.
Ένα τελευταίο ερώτημα. Δεν υπήρξε ούτε ένας σε αυτό του Φρουραρχείο, σε εκείνον τον Δήμο, στο συνεργείο καθαριότητας, να αναρωτηθεί και να διαμαρτυρηθεί; Ούτε ένας; Έσβηναν τα ονόματα των νεαρών θυμάτων (μέσος όρος ηλικίας των 57 νεκρών ήταν μόλις τα 30 χρόνια ) χωρίς να προβληματιστούν; Τέτοια απάθεια πλέον; Τόσο διαδεδομένο είναι πλέον αυτό το έλλειμμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης;