Το εκλογικό σύστημα αποτελεί τον έναν άξονα στον οποίο στηρίζεται, από «τεχνικής» πλευράς, η ύστατη ελπίδα του πρωθυπουργού να διατηρηθεί στην εξουσία. Οι άλλοι δύο έχουν να κάνουν αφενός μεν με τη διοχέτευση της δυσαρέσκειας και της οργής στην αποχή αντί της αρνητικού ψήφου και αφετέρου με την αποθάρρυνση των νεότερων ηλικιών να προσέλθουν στις κάλπες, λόγω καλοκαιρινής περιόδου, διακοπών κ.λπ., καθώς αυτές είναι που «μαυρίζουν» περισσότερο τη Ν.Δ.
«Αφήνοντας» υποχρεωτικά εκτός Βουλής το κόμμα Κασιδιάρη, το οποίο κατά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις πιάνει το όριο εισόδου 3%, ο κ. Μητσοτάκης αυτό που πρωτίστως επιδιώκει είναι να διασκορπιστούν οι ψήφοι του προς διάφορες μικρότερες κατευθύνσεις, οι οποίες όχι μόνο δεν αποτελούν πραγματική απειλή για τη Ν.Δ., αλλά εν τέλει τη διευκολύνουν.
Ηδη ο κ. Μητσοτάκης, με την πεποίθηση ότι έστω και με δυσκολία θα είναι πρώτος, ποντάρει στην πόλωση προκειμένου να συσπειρώσει το εκλογικό του ακροατήριο για τον δεύτερο γύρο. Ταυτόχρονα η διασπορά των ψήφων, είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά, τον βοηθά στον βαθμό που τα κόμματα αυτά δεν πιάνουν το 3%, ενώ με την απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη εκτιμάται ότι ένα μεγάλο μέρος των ψήφων του, αν όχι το σύνολο, είτε καλύπτει το όριο εισόδου σήμερα είτε όχι, δεν θα κατευθυνθεί συγκροτημένα προς κάποια άλλη δύναμη, αλλά θα «απλωθεί» κατά τρόπο αντισυστημικό, που δεν θα συνιστά όμως εν τοις πράγμασι κίνδυνο για τη Ν.Δ. την ώρα του εκλογικού λογαριασμού και της κατανομής των εδρών.