Λάβρος εμφανίστηκε σήμερα ο φιλοκυβερνητικος- αυτό τουλάχιστον δεν μπορεί να το …αρνηθεί στον Πολακη- liberal μετά την καταδικαστέα βεβαιως δημόσια “επικηρυξη” Μαυρίδη απ τον Σφακιανο και με ιστορικές υπομνησεις για την φρίκη της διαβόητος, εγκληματικής ΟΠΛΑ,ωστόσο λάθος πόρτα χυυπα ο Μαυρίδης.. Εμείς τα ξέρουμε καλά και τα θυμόμαστε όχι ασφαλως περιστασιακως και οσακις έχουμε.. .”προσωπικά θεματακια” ,αλλά στον…καιρο τους και σε κάθε θλιβερή η δοξασμένη επετειο απ αυτές που μας…χάρισε άφθονες απ το 1943 μέχρι το 1949 η ένοπλη στάση του ΚΚΕ κατά της νόμιμου όσο και Κεντρωας εθνικής ηγεσίας της εποχής..Πρόκειται για τους “αγωνες της Αριστεράς που τιμα” ο Μητσοτακης όπως.. .καυχάται και με λόγια και με έργα “μετασχηματιζοντσς” τη ΝΔ σε αριστερό κόμμα.. Ας απευθυνθεί στον πρωθυπουργό του λοιπόν ο Μαυρίδης για τα…”παραπονα”…

ΥΓ: Θα μπορούσε βέβαια και μια…προσκυνηματικου χαρακτήρα εκδρομουλα στο τάφο του αειμνήστου Κώστα Μητσοτακη στα Χανιά για να του “πει” για τον νόμο του του 1989 “περι αρσεως συνεπειών του εμφυλιου” που παρείχε την δυνατότητα στην ελληνική αριστερά να ισοπέδωσει και τα τελευταία ίχνη ιστορικής μνήμης…

Tzafnews.gr

απ το θέμα του loberal:

“Ζουν σε μόνιμη αιχμαλωσία της ονείρωξης μιας «νέας Ο.Π.Λ.Α.», η οποία θα αναλάβει την «κάθαρση από κάθε είδους στοιχεία του αστικού κράτους», έτσι ώστε να επιβληθεί στη χώρα η αλά ΣΥΡΙΖΑ λαοκρατία, στην πραγματικότητα, όμως, η εξουσία μιας παρεοκρατίας. 

Η ονείρωξη αυτή έχει να κάνει με κάτι πολύ απλό: είναι αποτέλεσμα της διαπαιδαγώγησής τους στην κουλτούρα του μίσους, της θανατολαγνείας και της αλαζονικής αντίληψης πως μέσα από τις εκκαθαρίσεις θα φέρουν το καινούργιο. 

Μεταξύ των άλλων, είναι και ανιστόρητοι. Αν έκαναν τον κόπο να διαβάζουν λίγο, όχι πολύ, σύγχρονη ιστορία, την ιστορία του 20ού αιώνα, θα μάθαιναν πως όπου η αριστερά, σε όποια από τις πολλές της εκδοχές, προσπάθησε να κάνει αυτά που αυτοί σήμερα ευαγγελίζονται, κατέληξε στην καταστροφή, τον πόνο, το θάνατο. 

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο στη χώρα μας, όπου η οργάνωση πρότυπο και «εκμαγείο» της ονείρωξής τους, η Ο.Π.Λ.Α. προκάλεσε τέτοιο πόνο που ακόμη και οι εμπνευστές της χρειάστηκαν περίπου 70 χρόνια, για να αρχίσουν δειλά – δειλά να τη μνημονεύουν, χωρίς, είναι η αλήθεια, ιδιαίτερο ζήλο, αφού έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. 

Ο κ. Πολάκης, ως alter ego επί σειρά ετών, του αρχηγού της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, τίποτα δεν κάνει τυχαία. Αποστολή του είναι να συσπειρώσει εκείνο το μέρος του εκλογικού σώματος που ταυτίζεται με τέτοιες αντιδημοκρατικές απόψεις, γαλουχημένο στα βαλτόνερα του αυριανισμού με μία εσάνς προνεωτερικών αριστερίστικων απόψεων και ονειρεύεται την ανεξέλεγκτη εξουσία των δικτύων του ή έστω ένα κακέκτυπο εξουσίας στιλ Εμβέρ Χότζα ή Πολ Ποτ. 

Τέτοιες απόψεις, όμως, είναι χρήσιμες στην ελληνική κοινωνία, στα φιλοπρόοδα, δημιουργικά της στρώματα που πασχίζουν και μοχθούν για ένα καλύτερο αύριο. Τους δείχνει τον θανάσιμο, υπαρξιακό κίνδυνο της επιστροφής σε πρακτικές και πολιτικές, τις οποίες έχει καταδικάσει η ιστορία σε πλήθος κοινωνιών που έζησαν στο πετσί τους την «προγραφή και την εξόντωση των αντιπάλων», στις δύσμοιρες χώρες, όπου στηριγμένοι σε ξένες λόγχες, επέβαλαν «την άλλη φορά θα είναι αλλιώς”