Το 1963 ένας κάτοικος του Derinkuyu στην Καππαδοκία κατεδαφίζοντας έναν τοίχο ανακάλυψε μια υπόγεια πόλη 10.000 κατοίκων.
25 υπόγειοι όροφοι σε βάθος 85 μέτρων μέσα στο έδαφος και διάδρομοι τούνελ που οδηγούν σε διαμερίσματα και κανονικά σπίτια, προκάλεσαν έκπληξη όχι μόνο στον άντρα που έκανε την ανακάλυψη, αλλά και στους αρχαιολόγους που εξερευνούν μέχρι και σήμερα την υπόγεια πόλη Derinkuyu.
H υπόγεια πόλη δημιουργήθηκε από τους Χεταίους στο έτος 1400 π.Χ. και χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο από χιλιάδες ανθρώπους για να προστατευθούν από τις συχνές επιδρομές που δεχόταν η Καππαδοκία.
Χρησιμοποιήθηκε ακόμη και από τους πρώτους Χριστιανούς κατά τους διωγμούς τους.
Η πόλη έχει αρκετό χώρο για 10.000 ανθρώπους και οι είσοδοί της μπορούσαν να φράξουν σε τρία στρατηγικά σημαντικά σημεία με την μετακίνηση κυλινδρικών λίθων ώστε να μην είναι ορατές αλλά και ταυτόχρονα να είναι απροσπέλαστες.
Επιπλέον, η πόλη Derinkuyu συνδέεται με μια σήραγγα 8 χιλιομέτρων με μια άλλη υπόγεια πόλη της Καππαδοκίας, την Kaymakli.
Στις υπόγειες πόλεις αυτές αναφέρθηκε ο ιστορικός Ξενοφώντας στο έργο του «Κύρου Ανάβασης». Περιγράφει ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στην Ανατολία είχαν δημιουργήσει τα σπίτια μέσα στη γη και ζούσαν σε μεγάλους χώρους ολόκληρες οικογένειες, με διαφορετικά διαμερίσματα για τα ζώα και τις αποθήκες τροφίμων.
Σε άλλα επίπεδα έχουν εντοπιστεί στάβλοι, τραπεζαρίες, μια εκκλησία, κουζίνες, πρέσες για κρασί και για λάδι, αποθήκες, χώροι σίτισης, ένα σχολείο, πολυάριθμες αίθουσες, ακόμη και ένα ταβερνείο.
Η πόλη ευνοήθηκε από την ύπαρξη ενός υπόγειου ποταμού με διαρκώς τρεχούμενο φρέσκο νερό και είχε ιδιαίτερο σύστημα εξαερισμού (ανακαλύφθηκαν 52 φρεάτια εξαερισμού) που καταπλήσσει ακόμη και τους σύγχρονους μηχανικούς.