Η «ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ» εἶναι τὸ βασικὸ ὑπόβαθρο τῶν θιασωτῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Προβάλλουν τὴν ἀγάπη ὡς τὸ «θεμέλιο» τῶν σχέσεων μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους, «θυσιάζοντας» τὴν σώζουσα ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ ἀλήστου μνήμης Πατριάρχης Ἀθηναγόρας εἶχε δηλώσει ἐτοῦτο τὸ βλάσφημο: «Ὁ αἰὼν τοῦ δόγματος παρῆλθε … Καλούμεθα ν’ ἀπαλλαγῶμεν τοῦ πλέγματος τῆς πολεμικῆς καὶ τῆς ἀντιρρήσεως ἐν τῇ Θεολογίᾳ καὶ νὰ ἐφοδιάσωμεν αὐτὴν διὰ τοῦ πνεύματος τῆς ζητήσεως καὶ τῆς διατυπώσεως τῆς ἀληθείας ἐν τῇ ἀγάπῃ καὶ τῇ ὑπομονῇ. Ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει ἀνάγκη σήμερον μίας Θεολογίας τῆς καταλλαγῆς»! Ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση τοῦ ἔδωσε ὁ Σέρβος Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος: «Πολλοὶ ἄσχετοι μὲ κάθε πίστη, λένε πὼς τάχα θέλουν τὴν ἕνωση ὅλων τῶν θρησκειῶν: […] Ἄλλο, ὅμως, ἡ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν θρησκειῶν. Ὁ Χριστιανισμὸς ἐπιβάλλει ν’ ἀγαπᾶμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ τοὺς πάντες, ὅποια πίστη καὶ ἂν ἔχουν! Συγχρόνως ὅμως μᾶς διατάζει νὰ κρατᾶμε ἀλώβητη τὴν πίστη μας καὶ τὰ δόγματά της. Σὰν χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἐλεεῖτε ὅλο τὸν κόσμο, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους! Ἀκόμη καὶ τὴν ζωή σας νὰ δώσετε γι’ αὐτούς. Ἀλλὰ τὶς ἀλήθειες Τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχετε τὸ δικαίωμα νὰ τὶς θίξετε. Γιατί δὲν εἶναι δικές σας. Ἡ πίστη Τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἰδιοκτησία μας νὰ τὴν κάνουμε ὅ,τι θέλομε»! Ἡ «ἀγαπολογία» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι τὸ πλέον δόλιο δόλωμα τοῦ Σατανᾶ!
Ὁ «θεός» τῆς Πανθρησκείας εἶναι ὁ Ἑωσφόρος!
Ὁ θεοφώτιστος μακαριστὸς Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνα εἶπε τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικὰ γιὰ τὸν οἶστρο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ: «Ὁ μοναδικὸς θεὸς ὁ ὁποῖος θὰ διεκδικήση ἐκεῖ φόρον λατρείας θὰ εἶναι ὁ ἐκπεσὼν Ἑωσφόρος, ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ ἀπεσταλμένου του μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων Ἀντιχρίστου θὰ ἐπιχειρήση νὰ ὑποκαταστήση τὴν πίστη καὶ τὴ λατρεία στὸν ἀληθινὸ Θεό. Γιὰ τὸν Οἰκουμενισμὸ δὲν ὑπάρχει προσωπικὸς Θεός, τελείως ἀπαράδεκτο εἶναι γιὰ τοὺς συνεπεῖς οἰκουμενιστὰς τὸ δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ σατανοκίνητος Σιωνισμὸς συντονίζει δύο ἐπίβουλες ἐνέργειες ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀποβλέπουν σὲ ἕνα καὶ μοναδικὸ σκοπὸ στὴν ἅλωση τοῦ φρουρίου ποὺ λέγεται Ὀρθοδοξία. Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασῶνοι, Ἑνωτικοί, Οἰκουμενισταί, καὶ κάθε ἄλλη “ρίζα πικρίας”, ὅλοι αὐτοὶ “μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ Θηρίῳ διδόασιν. Οὗτοι μετὰ τοῦ Ἀρνίου πολεμήσουσι, καὶ τὸ Ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι Κύριος κυρίων ἐστὶ καὶ Βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοὶ” (Ἀποκ. 17, 13). Φρονοῦμεν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἔχει καμμία θέση ἀνάμεσα σ’ αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τῶν πλανῶν καὶ τῶν αἱρέσεων. Αὐτὸ τὸ δόλιο “οἰκουμενικὸ” κατασκεύασμα δὲν ἀποσκοπεῖ στὴν ἀναζήτηση τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ κατὰ τὸν π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον: “Εἶναι ἕνα ἀνακάτεμα ἀφανισμοῦ τῆς Ἀλήθειας. Εἶναι μία προσπάθεια ὄχι νὰ βροῦν τὴν ἀλήθεια οἱ πλανεμένοι, ἀλλὰ νὰ τὴν χάσουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὴν ἔχουν…”» (Ἱστ. Τρελογιάννης)! Συμφωνοῦμε!
Πηγή orthodoxostypos.gr