21-23/9/1944. ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ ΗΤΑΝ Η ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ!

Παρόντες: Βελουχιώτης, Μπελογιάννης, Μπλάνας, Πέρδικας, Παπα-Ανυπόμονος, κ.α.

Του κ. Ιωάννη Μπουγά .

Ο ΕΛΑΣ μετά τον Μελιγαλά κινήθηκε εναντιον του ΤΑ Γαργαλιάνων, του Ταγ/ρχη Στούπα. Η μάχη ξεκίνησε στις 21 Σεπτεμβρίου και έληξε την επομένη. Τότε άρχισαν τα συνήθη έκτροπα των κομμουνιστών!

Πόσα ήταν τα θύματα στους Γαργαλιάνους. Στη μάχη σκοτώθηκαν 14 ταγματασφαλίτες και 139 εσφάγησαν μετά τη μάχη, όταν ήταν άοπλοι αιχμάλωτοι. Εκτός αυτών, εγώ μπόρεσα και βεβαίωσα 66 αμάχους, μόνο Γαργαλιανιώτες, οι οποίοι εσφάγησαν μετά τη μάχη. Σύνολο 219.

Αυτοί δεν ήσαν οι μόνοι νεκροί. Όπως και στον Μελιγαλά, στους Γαργαλιάνους είχαν καταφύγει και εκατοντάδες άμαχοι από τις γύρω πόλεις και χωριά. Πόσοι εσφάγησαν από αυτούς, δεν είναι ακριβώς γνωστό. Ίσως 100, ίσως και περισσότεροι. Τα κοντινά χωριά Λεύκη, Φλόκα και Μουζάκι είχαν αρκετούς νεκρούς, αλλά και πολλά άλλα.

Τα πρώτα χρόνια, μετά τη σφαγή οι εντόπιοι ομιλούσαν για 400-600 σύνολο νεκρών.

Στον κατάλογο των ταγματασφαλιτών υπάρχει το όνομα μόνο ενός από την Κρήτη, ενώ είναι γνωστό ότι τον Στούπα ακολουθούσαν περισότεροι και σχεδόν όλοι δολοφονήθηκαν στους Γαργαλιάνους ή στην Πύλο. Επίσης λείπουν τα ονόματα αμάχων από τα γύρω χωριά με πρώτη τη Λεύκη που λόγω Στούπα ήταν στο στόχαστρο. 

Άρα το σύνολο των θυμάτων της Ομαδικής Δολοφονίας ήταν ΠΑΝΩ ΑΠΟ 300.

Τον Σεπτέμβριο του 1945, στις εφημερίδες της Μεσσηνίας ο Δήμος Γαργαλιάνων έβαλε την κατωτέρω Ανακοίνωση:

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΥΣ

Ο Δήμος Γαργαλιάνων τελεί την 23ην Σ)βρίου 1945 μνημόσυνον

υπερ αναπαύσεως της ψυχής των υπερεξακοσίων θυμάτων

της κομμουνιστικής θηριωδίας εθνικοφρόνων κατοίκων της πόλεως.

Άγνωστο πως έφθασαν στον αριθμό των 600 θυμάτων. Φαίνεται ότι τα 300 τόσα θύματα, με το 90% από αυτά να είναι νέοι, και 20 τουλάχιστον επιστήμονες και επιχειρηματίες, τα θεωρούσαν λίγα.

 Θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια που ανεζήτησα στο Δήμο την κατάσταση των δολοφονηθέντων αμάχων, ο υπάλληλος μου σύστησε να απευθυνθώ στην οικογένεια ενός νεκρού δάσκαλου της πόλεως. Αυτός την είχε, μου είπε!

Τόσο ήταν το ενδιαφέρον της Δημοτικής Αρχής και όλων των άλλων για 40 χρόνια.