Μια παράξενη «υπερφωτεινή πηγή ακτίνων Χ» λάμπει εκατομμύρια φορές πιο φωτεινά από τον ήλιο, παραβιάζοντας έναν φυσικό νόμο που ονομάζεται όριο Έντινγκτον, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Κάτι στο διάστημα παραβιάζει τους νόμους της φυσικής, δηλαδή.
Οι αστρονόμοι αποκαλούν αυτούς τους παραβάτες του νόμου πηγές υπερφωτεινών ακτίνων Χ (ULXs) και αποπνέουν περίπου 10 εκατομμύρια φορές περισσότερη ενέργεια από τον ήλιο. Αυτή η ποσότητα ενέργειας παραβιάζει έναν φυσικό νόμο γνωστό ως όριο Eddington, ο οποίος καθορίζει πόσο φωτεινό μπορεί να είναι κάτι συγκεκριμένου μεγέθους. Εάν κάτι σπάσει το όριο του Έντινγκτον, οι επιστήμονες αναμένουν ότι θα ανατιναχτεί σε κομμάτια. Ωστόσο, τα ULX «τακτικά υπερβαίνουν αυτό το όριο κατά 100 έως 500 φορές, αφήνοντας τους επιστήμονες προβληματισμένους», σύμφωνα με δήλωση της NASA .
Νέες παρατηρήσεις που δημοσιεύθηκαν στο The Astrophysical Journal, από τη Συστοιχία Πυρηνικών Φασματοσκοπικών Τηλεσκοπίων της NASA (NuSTAR), η οποία βλέπει το σύμπαν σε ακτίνες Χ υψηλής ενέργειας, επιβεβαίωσε ότι ένα συγκεκριμένο ULX, που ονομάζεται M82 X-2, είναι σίγουρα πολύ φωτεινό. Οι προηγούμενες θεωρίες πρότειναν ότι η ακραία φωτεινότητα θα μπορούσε να είναι κάποιο είδος οπτικής ψευδαίσθησης, αλλά αυτή η νέα εργασία δείχνει ότι αυτό δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο- αυτό το ULX στην πραγματικότητα αψηφά κατά κάποιο τρόπο το όριο του Eddington.
Οι αστρονόμοι πίστευαν ότι τα ULXs θα μπορούσαν να είναι μαύρες τρύπες , αλλά το M82 X-2 είναι ένα αντικείμενο γνωστό ως αστέρι νετρονίων . Τα αστέρια νετρονίων είναι οι υπόλοιποι, νεκροί πυρήνες άστρων όπως ο ήλιος. Ένα αστέρι νετρονίων είναι τόσο πυκνό που η βαρύτητα στην επιφάνειά του είναι περίπου 100 τρισεκατομμύρια φορές ισχυρότερη από αυτή της Γης. Αυτή η έντονη βαρύτητα σημαίνει ότι οποιοδήποτε υλικό τραβιέται στην επιφάνεια του νεκρού αστεριού θα έχει εκρηκτικό αποτέλεσμα.
«Ένα marshmallow που έπεφτε στην επιφάνεια ενός άστρου νετρονίων θα το χτυπούσε με την ενέργεια χιλίων βομβών υδρογόνου», σύμφωνα με τη NASA.
“Τρώει” υλικό 1,5 Γης κάθε χρόνο
Η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι το M82 X-2 καταναλώνει υλικό αξίας περίπου 1,5 Γης κάθε χρόνο, αποσπώντας το από ένα γειτονικό αστέρι. Όταν αυτή η ποσότητα ύλης χτυπά την επιφάνεια του αστέρα νετρονίων, είναι αρκετή για να παραχθεί η φωτεινότητα εκτός χάρτη που παρατήρησαν οι αστρονόμοι.
Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι αυτό είναι απόδειξη ότι κάτι πρέπει να συμβαίνει με το M82 X-2 που του επιτρέπει να κάμψει τους κανόνες και να σπάσει το όριο του Eddington. Η τρέχουσα ιδέα τους είναι ότι το έντονο μαγνητικό πεδίο του άστρου νετρονίων αλλάζει το σχήμα των ατόμων του, επιτρέποντας στο αστέρι να κολλήσει μεταξύ τους ακόμα και όταν γίνεται όλο και πιο φωτεινό.
«Αυτές οι παρατηρήσεις μας επιτρέπουν να δούμε τα αποτελέσματα αυτών των απίστευτα ισχυρών μαγνητικών πεδίων που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να αναπαράγουμε στη Γη με την τρέχουσα τεχνολογία», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Matteo Bachetti, ένας αστροφυσικός στο Αστρονομικό Παρατηρητήριο του Κάλιαρι στην Ιταλία, είπε στη δήλωση. «Αυτή είναι η ομορφιά της αστρονομίας… δεν μπορούμε πραγματικά να οργανώσουμε πειράματα για να λάβουμε γρήγορες απαντήσεις· πρέπει να περιμένουμε το σύμπαν να μας δείξει τα μυστικά του».
el.gr