Από τις 29 μη αγγλόφωνες χώρες που συμμετείχαν στα ημιτελικά του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision το 2023 μόνο 6 εκπροσωπήθηκαν με τραγούδι στη γλώσσα τους (Αλβανία, Κροατία, Μολδαβία, Πορτογαλία, Σλοβενία, Φινλανδία), 5 με μίγμα αυτής και αγγλικά (Αρμενία, Λετονία, Ρουμανία, Σερβία, Τσεχία) ενώ 18 τραγούδια ήταν αποκλειστικά στα αγγλικά (Άγιος Μαρίνος, Αζερμπαϊτζάν, Αυστρία, Βέλγιο, Γεωργία, Δανία, Ελβετία, Ελλάδα, Εσθονία, Ισλανδία, Ισραήλ, Κύπρος, Λιθουανία, Μάλτα, Νορβηγία, Ολλανδία, Πολωνία, Σουηδία).
Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι η μόνη βαλκανική χώρα που δεν τραγουδά λέξη στη γλώσσα της (διατηρώντας μια παράδοση πολλών ετών) είναι η Ελλάδα.
Το φαινόμενο υπογραμμίζει την τάση εξαφάνισης των γλωσσών που έχει οδηγήσει στην δημιουργία του όρου γλωσσοκτονία.
Εκτιμάται ότι ενώ πριν από 1000 χρόνια ο αριθμός των γλωσσών παγκοσμίως ήταν 9000 σήμερα επιβιώνουν 6500 και το ένα τρίτο εξ αυτών έχουν λιγότερους από 1.000 εναπομείναντες ομιλητές.
Με αυτό το ρυθμό το 2050 θα έχουν απομείνει περί τις 4500 γλώσσες, το 2100 μόνο 3000 και το 2200 μόλις 100.
Ο Τζόν ΜακΓουόρτερ, Αμερικανός γλωσσολόγος στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, είναι ακόμα πιο απότομος καθώς δηλώνει ότι μέχρι το 2115 πιθανόν να αντέξουν λιγότερες από 600 γλώσσες παγκοσμίως
Όπως λέει ‘στο βαθμό που υπάρχουν λιγότερες γλώσσες, σίγουρα θα υπάρχουν λιγότεροι πολιτισμοί καθώς μια γλώσσα δεν είναι απλώς μια συλλογή λέξεων και κανόνων. Είναι μέρος μιας κουλτούρας, που μαθαίνεται νωρίς και χρησιμοποιείται με τα παιδιά, το όχημα των πιο οικείων και ζεστών συναισθημάτων’.
enimerotikosympliroma.blogspot.com/p/2305090600.html