Αρκετά ασχοληθήκαμε με τις εκλογές. Είναι βέβαιο ότι ούτε ο κ. Δούκας και πολύ περισσότερο ούτε ο κ. Μπακογιάννης θα μας “σώσουν”. Γνωρίζω σήμερα ψηφίζουμε, αλλά υπάρχει και μια επέτειος, ξεχασμένη από τους πολλούς. Ας ακολουθήσουμε τη θαυμάσια προτροπή του μεγάλου μας Άγγελου Σικελιανού: «Το Γένος βουλιαγμένο στον αιώνα, να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί! Μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη, βαθιά του, Αδάμαστη και Τρομερή». Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν το υπερόπλο της Ιστορικής Μνήμης για να αρχίσουμε να απεγκλωβιζόμαστε απ’ αυτό το ηθικό και πνευματικό τέλμα, που μας έχουν βυθίσει οι πολιτικάντηδες. Ας μεταφερθούμε στην Αθήνα μας πριν 79 χρόνια:
Είναι 12 Οκτωβρίου 1944. Ο Φθινοπωρινός ήλιος λάμπει πάνω από την Αθήνα δυνατότερα από τον Αυγουστιάτικο. Ο δροσερός αέρας, οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες, οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί του κόσμου ενώνονται σε μια ουρανομήκη κραυγή: «Η Αθήνα είναι ελεύθερη». Ο μισητός κατακτητής έφυγε. Η χαρά πλημμυρίζει τους Έλληνες, που νομίζουν ότι τα δεινά τους τελείωσαν. Δυστυχώς σύμμαχοι και κουμουνιστές άλλα απεργάζονται. Δεν θέλουν να αφήσουν να ευημερήσει το Έθνος, που προσέφερε τις ποσοστιαία μεγαλύτερες θυσίες, στον αγώνα των λαών για Ελευθερία. Ξέρουν ότι οι Έλληνες άλλαξαν τη ροή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με την ηρωική αντίστασή τους, στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, στη Γραμμή Μεταξά, στην Κρήτη. Στα λόγια τους ευχαριστούν και τους υπόσχονται πολλά. Στην πράξη όμως… Παρενθετικά, προς επίρρωσιν αυτών και για να κατανοήσουμε το κλίμα της εποχής παραθέτω τις δύο επόμενες παραγράφους:
Όλοι οι ″καλοί″ μας σύμμαχοι μεθόδευσαν να μας αιματοκυλήσουν με έναν πενταετή εμφύλιο ή ορθότερα συμμοριτοπόλεμο, καθώς στη γεωστρατηγική δεν υπάρχουν φιλίες και συναισθηματισμοί, αλλά μόνο συμφέροντα: Οι Άγγλοι για να μη μας δώσουν την Κύπρο. Οι Ιταλοί, που εντέχνως είχαν περάσει στο στρατόπεδο των νικητών, για να μη μας δώσουν τα Δωδεκάνησα και αποζημιώσεις, Οι Αλβανοί για να μη μας δώσουν την Β. Ήπειρο. Οι Βούλγαροι, για να μη πληρώσουν για τα εγκλήματα τους στην Δυτική Θράκη και Ανατολική Μακεδονία και κυρίως για να μη θέσουμε θέμα αναδιευθετήσεως των συνόρων και προστασίας της Ελληνικής μειονότητας της Μακεδονίας του Πιρίν, που υπολογιζόταν τότε σε 70 χιλιάδες ψυχές. Η Γιουγκοσλαβία του Τίτο γιατί ήθελε, δια του Σκοπιανού μορφώματος, να αποσπάσει την λεγομένη «Μακεδονία του Αιγαίου», δηλαδή όλη την Ελληνική Μακεδονία. Η Σοβιετική Ένωση, είτε δια του Τίτο, είτε δια του Δημητρώφ, για να βγει στο Αιγαίο. Η Τουρκία για να μη της ζητηθούν πρόσθετες εγγυήσεις για την προστασία του Ελληνισμού της Πόλης, της Ίμβρου και Τενέδου καθώς και των εκατομμυρίων κρυπτοχριστιανών, που ζουν στα εδάφη της Μικράς Ασίας. Κανονικά οι σύμμαχοι έπρεπε να ζητήσουν την απολογία της Τουρκίας για την επαμφοτερίζουσα πολιτική της στη διάρκεια του πολέμου, αλλά κυρίως έπρεπε να φροντίσουν για την κατά το δυνατόν αποκατάσταση των καταπιέσεων του Ελληνικού στοιχείου την περίοδο του πολέμου (όπως η επιβολή του ‘‘Βαρλίκ Βεργκισί’’ δηλαδή ενός εφάπαξ ειδικού φόρου κεφαλαίου, μόνο στους Χριστιανούς, με τον οποίο άρχισε το μεθοδικό ξερίζωμα του ακμάζοντος Ελληνισμού της Πόλης).
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε, την μονίμως χαίνουσα πληγή στα σπλάχνα του Ελληνισμού, που λέγεται: «κουμουνιστές». (σ.σ. Πάντα αδιόρθωτοι. Πάντα εναντίον του Ελληνισμού. Πάντα μοναδική τους έννοια η κατάληψη της εξουσίας από τους σταλινοφασίστες). Οι κουμουνιστές, μέχρι τον Ιούνιο το ’41 ήταν ουσιαστικά αμέτοχοι στον αγώνα της Ελλάδος κατά του «Άξονα». Όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση, ″θυμήθηκαν″ να κάνουν αντίσταση κατά των Γερμανών, όπως τους διέταξε ο πατερούλης Στάλιν. Καπηλεύτηκαν μάλιστα τα πατριωτικά αισθήματα των Ελλήνων, θέτοντας τις λέξεις «Εθνικός» ή «Ελληνικός» μπροστά απ’ όλες τους τις οργανώσεις: (ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ). Γρήγορα βέβαια πέταξαν το πατριωτικό τους προσωπείο και άρχισαν να αντιμάχονται όχι τους κατακτητές, αλλά τις Εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις. Οργανώσεις σαν του «Τσαούς Αντών», τον «ΕΔΕΣ» (ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις βρέθηκε να δίνει διμέτωπο αγώνα με Γερμανούς και κουμουνιστές), την «ΡΑΝ», την «Εθνική Δράση», ακόμα και την «ΕΟΚ» στην Κρήτη, γνώρισαν από το ’43 το μένος των σφαγέων της «ΟΠΛΑ». Αποκορύφωμα ήταν η διάλυση της «ΕΚΚΑ» και του 5/42 Συντάγματος, με τη δολοφονία του ήρωα Ταγματάρχη Ψαρρού.
13 Οκτωβρίου. Όπως και την προηγούμενη ημέρα, πλήθος ανθρώπων ξεχύνεται στους δρόμους. Πανηγυρίζει έξαλλα. Κρατά σημαίες. Ζητωκραυγάζει. Ένα μαγευτικό θέαμα. Απλοί πολίτες κάθε ηλικίας γιορτάζουν τη μεγάλη ημέρα. Παιδιά, παρελαύνουν καμαρωτά με ξύλινα όπλα στον ώμο. Όλοι ακτινοβολούν από υπερηφάνεια. Η πρωτεύουσα διαπνέεται από μια ειρηνική αρμονία εμποτισμένη με μια περίσσια δόση ελπίδας. Δυστυχώς, όμως, η κατάσταση αυτή δεν αρέσει στους κουμουνιστές. Το ΚΚΕ δεν πολυενδιαφέρεται γι αυτά. Πρέπει να προσδέσει την Ελλάδα (ή τμήμα της, για το ΚΚΕ είναι αδιάφορο) στο άρμα του Στάλιν. Πρέπει να ″αλώσει″ την Πρωτεύουσα, πριν έρθει η νόμιμη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Πρέπει να δείξει τη δύναμή του. Να τρομοκρατήσει. Να ″πείσει″ ότι αυτό είναι κυρίαρχο. στην Ελλάδα. Να καταδείξει την αριθμητική υπεροχή του ΕΑΜ. Η ηγεσία του ΕΑΜ συσκέπτεται. Αποφασίζεται συλλαλητήριο για την επομένη.
14 Οκτωβρίου πρωί. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, πλημμυρίζουν τους δρόμους της Αθήνας. Δεν είναι στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές. Έτσι πολλοί συμμετέχοντες γρήγορα αποχωρούν απογοητευμένοι. Βλέπουν ότι το συλλαλητήριο είναι «πολιτικοποιημένο». Δεν υπάρχει τίποτα το «πανηγυρικό» τίποτα «ελληνοκεντρικό». Οι σημαίες με τα σφυροδρέπανα ξεπερνούν κατά πολύ σε πλήθος τις γαλανόλευκες.
14 Οκτωβρίου βράδυ. Νεαρά μέλη όλων των Εθνικών αντιστασιακών οργανώσεων διοργανώνουν συνάντηση, υπό άκρα μυστικότητα,. στο ξενοδοχείο "ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ". Εκεί στεγάζεται ο πυρήνας της εθνικιστικής αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ, (σ.σ. γνωστής για την ανατίναξη των γραφείων της δωσιλογικής οργάνωσης «ΕΣΠΟ»). Αποφασίζεται η διοργάνωση ενός Εθνικού συλλαλητηρίου. Είναι η απάντηση των Εθνικιστών στην αριστερά. Κανονίζονται οι λεπτομέρειες. Όλα πρέπει να γίνουν με άκρα μυστικότητα. Πάντα υπάρχει ο φόβος «δυναμικής επέμβασης» του ΕΑΜ. Συμφωνείται κάθε οργάνωση να συμμετέχει με τα δικά της πανό. Θα τονιστεί η πολυφωνία του «Εθνικού χώρου», σε αντίθεση με την μονολιθικότητα του ΕΑΜ. Όλο το υπόλοιπο βράδυ καθώς και από νωρίς το επόμενο πρωί, το νέο μεταδίδεται από στόμα σε στόμα: «Την Κυριακή το μεσημέρι, διαδηλώνουν οι εθνικιστές»!
Κυριακή 15 Οκτωβρίου, 10.00. Υπέροχο θέαμα: Δύο μεγάλα ανθρώπινα γαλανόλευκα ποτάμια, ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας. Το ένα από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και το άλλο από το Σταθμό Λαυρίου. Τον παλμό δίνουν οι μαχητικές οργανώσεις των Εθνικιστών. Πλαισιώνονται από οργανώσεις Κυπρίων και Βορειοηπειρωτών. Οι Εθνικιστές εστιάζουν στις μελλοντικές εδαφικές αξιώσεις της χώρας. Ζουν με το όραμα της «Μεγάλης Ελλάδος». Ήρθε η στιγμή οι Έλληνες να δείξουν τον Πατριωτισμό τους. Σχεδόν αναπάντεχα τα ποτάμια ″φουσκώνουν″. Μεγάλο πλήθος κόσμου αρχίζει να βαδίζει πλάι στους Εθνικιστές. Κόσμος απλός, που δεν ανήκει σε κάποια οργάνωση. Ακούν το αίμα τους. Τους το επιτάσσει η Ελληνική Ψυχή τους. Δεν υπάρχουν νέοι και γέροι, πλούσιοι και φτωχοί. Υπάρχουν μόνο Έλληνες Διαισθάνονται την απειλή από το μαζικό συλλαλητήριο του ΕΑΜ. Οι φάλαγγες των Εθνικιστών, μαγνητίζουν την «σιωπηρή πλειοψηφία». Βαδίζουν αγρότες (από τα γύρω χωριά) δίπλα στις καλοντυμένες κυρίες του Κολωνακίου. Μια αγέρωχη γριούλα πάνω σε ένα γαϊδουράκι ανεμίζει τη γαλανόλευκη. Σε περίοπτη θέση, οι ανάπηροι πολέμου με τα καροτσάκια τους, συνοδευόμενοι από νοσοκόμες. Οι ιστορικές πηγές ερίζουν για το αν αυτό το συλλαλητήριο είναι μεγαλύτερο ή το χθεσινό του ΕΑΜ. Ελάχιστα ενδιαφέρει. Γεγονός είναι ότι ο Εθνικός χώρος ενώθηκε. Οι Εθνικιστές μπορούν να διοργανώσουν πετυχημένα συλλαλητήρια. Οι Εθνικιστές αποτελούν ανάχωμα στη δύναμη του ΕΑΜ.
Ώρα 11.30. Οι δύο φάλαγγες φτάνουν στον Άγνωστο Στρατιώτη. Κατανυκτική ατμόσφαιρα. Οι εκπρόσωποι των διαφόρων οργανώσεων καταθέτουν στεφάνια. Ο μητροπολίτης Σερρών ψάλει δέηση. Η τελετή κλείνει με τον Εθνικό Ύμνο. Ο κόσμος αρχίζει να διαλύεται. Άλλοι επιστρέφουν στην καθημερινότητα τους. Άλλοι σχηματίζουν μικρότερες «διαδηλώσεις». Μια μεγάλη φάλαγγα ξεκινά να πορεύεται εν είδει παρελάσεως προς την Ομόνοια. Η απρόσμενα μεγάλη επιτυχία του συλλαλητηρίου των Εθνικιστών θορυβεί την Αριστερά. Αντιλαμβάνεται ότι το κατασκευασμένο "μονοπώλιο" της αντίστασης, χάνεται. Αδιαφορεί αν το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ αφήνει τους Γερμανούς να φύγουν ατουφέκιστοι από την Ελλάδα. Προέχει να πάρουν το πάνω χέρι στην Αθήνα, πριν την άφιξη του Γ. Παπανδρέου. Το συλλαλητήριο των Εθνικιστών πρέπει να «χτυπηθεί».
Ώρα 12.00. Συντεταγμένα τμήματα εθνικιστικών οργανώσεων στρίβουν από τον Άγνωστο Στρατιώτη προς την οδό Πανεπιστημίου. Ξαφνικά, στην γωνία της οδού Βουκουρεστίου κάνουν την εμφάνιση τους καμιόνια με αντί-διαδηλωτές, οπαδούς του ΚΚΕ, οπλισμένους με καδρόνια και μαχαίρια. Οι Εθνικιστές αιφνιδιάζονται. Ο στόχος επετεύχθη. Οι εθνικιστές διαδηλωτές, τρομοκρατούνται. Κάποια «μπλοκ» διαλύονται. Παρόμοια σκηνικά συμβαίνουν σε πολλά άλλα σημεία του κέντρου. Μόνο στην οδό Πανεπιστημίου, η πορεία των Εθνικιστών χτυπιέται σε έξι διαφορετικά σημεία. Το ΕΑΜ, έχοντας το προτέρημα του αιφνιδιασμού. αλλά και καλύτερη οργάνωση, συνοχή και πειθαρχία, επικρατεί προσωρινά. Πολλοί Εθνικιστές ξυλοκοπούνται. Μέλη του ΚΚΕ σκίζουν σημαίες και πανό. Ξεσπούν όλο το μίσος τους στα δύο μεγάλα πανό που γράφουν: «Ζήτω η Μεγάλη Ελλάδα» και «Κάτω οι Βούλγαροι». Κατεβάζουν ακόμα και τους θυρεούς και τις Ελληνικές σημαίες από τους φανοστάτες της πλατείας. Πανικός. Η διαδήλωση διαλύεται. Μια γαλανόλευκη απομένει καταμεσής του δρόμου, ανάμεσα σε δυο-τρία παιδιά αναίσθητα από το ξύλο. Είναι τσαλαπατημένη, λερωμένη, αλλά και καθαγιασμένη από αίματα.
Ώρα 12.30. Τα επεισόδια εξαπλώνονται σε όλο το κέντρο της Αθήνας. Η Χωροφυλακή και η Αστυνομία Πόλεων (σ.σ. τότε είχαν πολύ περιορισμένες δυνάμεις και εξουσία), προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση. Τις περισσότερες φορές το καταφέρνουν, με απώλειες όμως. Πολλοί αστυνομικοί τραυματίζονται σοβαρά. Μέλη της ΟΠΛΑ αρχίζουν συλλήψεις «αντιφρονούντων». (σ.σ. από τότε οι κουμουνιστές υποκαθιστούσαν εκτελεστική και δικαστική εξουσία). Τις συλλήψεις ακολουθεί μεταφορά σε παρακείμενα «φρουραρχεία» του ΕΛΑΣ. Ελάχιστοι αφήνονται ελεύθεροι. Οι περισσότεροι τυγχάνουν της κρίσεως «λαοδικείων» και εκτέλεσης. Οι Εθνικιστές οχυρώνονται στα αρχηγεία τους. (σ.σ. Αυτά τα αρχηγεία είναι κεντρικά ξενοδοχεία της Ομόνοιας και της Πανεπιστημίου, που είχαν επιτάξει οι Γερμανοί. Με την αποχώρηση των κατακτητών, οι Εθνικιστές έσπευσαν και τα κατέλαβαν πρώτοι, μετατρέποντας τα σε αρχηγεία τους. Τις δύο προηγούμενες ημέρες σε αυτά, βρίσκουν καταφύγιο πολλοί Εθνικιστές για να γλιτώσουν από τις εκτελέσεις – δολοφονίες της ΟΠΛΑ. Αυτή η εγκληματική οργάνωση του Ε.Α.Μ., είχε αποθρασυνθεί με την αποχώρηση των Γερμανών και δολοφονούσε όποιον δεν ήταν αριστερός).
Ώρα 12.40. Η ένταση έξω από τα ξενοδοχεία κορυφώνεται. Η έντονη ψυχολογική φόρτιση, η ιδεολογική προσήλωση, σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας των εμπλεκομένων, οδηγούν στην χρήση των όπλων. Μην ξεχνάμε ότι ήταν αντιστασιακές οργανώσεις και είχαν οπλισμό. Πρώτη ανταλλαγή πυρών έξω από το ξενοδοχείο "ΜΑΤΖΕΣΤΙΚ" της οδού Πανεπιστημίου, μεταξύ μελών του ΕΔΕΣ και του ΕΑΜ. Σαν φωτιά σε ξερόκλαδα, οι πυροβολισμοί εξαπλώνονται. Ένοπλες ομάδες του ΕΛΑΣ προσπαθούν να εκπορθήσουν οικίες σε κεντρικές θέσεις, όπου είχαν οχυρωθεί ένοπλοι Εθνικιστές. Χαυτεία, Ομόνοια, Πανεπιστημίου, Σταδίου, ορυμαγδός πυροβολισμών, ρίψεις χειροβομβίδων. Πρώτοι νεκροί εκατέρωθεν, με τους Εθνικιστές να επικρατούν κυρίως λόγω των οχυρών θέσεών τους στα κτήρια. Τα μέλη των Εθνικών οργανώσεων διατηρούν παντού τον έλεγχο.
Ώρα 13.00. Επεμβαίνουν οι λιγοστές δυνάμεις της Στρατιωτικής Διοίκησης Αθηνών και οι ακόμα λιγότερες Βρετανικές με δύο τεθωρακισμένα. Η επέμβαση φαίνεται να αποδίδει. Οι πυροβολισμοί σχεδόν σταματούν. Αρχίζει δειλά – δειλά η περισυλλογή νεκρών και τραυματιών, με την βοήθεια αστυνομικών και στρατιωτών.
Ώρα 13.15. Η κατάσταση έχει εκτονωθεί αρκετά. Ένα μεγάλο φορτηγό, που μεταφέρει δύο βαριά πολυβόλα και 15μελές ένοπλο απόσπασμα του ΕΛΑΣ, εμφανίζεται στην πλατεία Ομονοίας. Το άγημα του, αποβιβάζεται. Τα πολυβόλα στρέφονται προς τα γύρω ξενοδοχεία. Οι νεαροί Εθνικιστές από τα ξενοδοχεία εξαπολύουν καταιγισμό πυροβολισμών. Ταυτόχρονα μέλη του ΕΛΑΣ προσπαθούν να ανατινάξουν της εισόδου του ξενοδοχείου "ΜΑΤΖΕΣΤΙΚ". Αποτυγχάνουν. Περίστροφα, αυτόματα όπλα, πολυβόλα, χειροβομβίδες, συνθέτουν ένα σκηνικό φωτιάς και τρόμου στην Πλατεία Ομονοίας και στους γύρω δρόμους. Νέα δυναμική επέμβαση, αστυνομίας, στρατού και Άγγλων.
Ποτέ δεν έγινε γνωστός ο ακριβής αριθμός των θυμάτων. Το σίγουρο είναι ότι πολλοί Έλληνες και από τις δύο πλευρές σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν. Το ΕΑΜ μέτρησε πάνω από οκτώ μέλη του νεκρά, το σύνολο, σχεδόν των οποίων, ήταν από την Καισαριανή. [σ.σ. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι τα μέλη του ΕΑΜ, που χτύπησαν το συλλαλητήριο των Εθνικιστών, δεν ήταν απλώς «αγανακτισμένοι δημοκρατικοί πολίτες», αλλά μάχιμα τμήματα του ΕΛΑΣ (Σύνταγμα ΕΛΑΣ Καισαριανής)]. Οι Εθνικιστές θα πρέπει να είχαν λιγότερες απώλειες, από τις συγκρούσεις, οι οποίες όμως αυξήθηκαν δραματικά λόγω των συλλήψεων των Εθνικιστών, που οδηγήθηκαν σε «φρουραρχεία» του ΕΛΑΣ και έκτοτε ″εξαφανίσθηκαν″. Και η αστυνομία είχε έναν νεκρό και αρκετούς τραυματίες.
Ώρα 15.00. Κυρίως τα βρετανικά άρματα ″πείθουν″ τους αντιμαχόμενους να σταματήσουν τις συγκρούσεις. Μια ξαφνική βροχή ξεσπά στην Αθήνα. Η φύση θέλει να καθαρίσει την αρνητική αύρα που πλανιέται πάνω από την πόλη της Παλλάδος. Πυκνές σταγόνες ξεπλένουν το φρέσκο Ελληνικό αίμα από τους δρόμους. Δεν μπορούν όμως να παρασύρουν το μίσος, που φωλιάζει όλο και πιο βαθιά στις καρδιές των Ελλήνων. Δεν μπορούν να διώξουν το μαύρο σύννεφο της διχόνοιας που ρίχνει βαριά την σκιά του πάνω από τον δύσμοιρο τόπο μας.
Με ένα παρόμοιο σύννεφο προσπαθούν να σκεπάσουν και σήμερα τον Ελληνισμό οι κυβερνώντες (που τιμούν τους αγώνες και την ιστορία του ΚΚΕ). Στον διχασμό επένδυσε και επενδύει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για να κρύψει τις ευθύνες της για την αποτυχία της σε όλους τους τομείς: Ασφάλεια, Εθνικά θέματα, ηθική καταβαράθρωση, λαθρομετανάστευση, διαφθορά, παρακολουθήσεις, ακρίβεια, Τέμπη, παντελής ανικανότητα, στην αντιμετώπιση της πανδημίας, των πυρκαγιών και των πλημμυρών. Έντεχνα μας δίχασαν για την υποχρεωτικότητα των εμβολίων και τώρα για τις ταυτότητες.
Ας διδαχθούμε από την Ιστορία μας! Ας νικήσουμε τον κακό μας εαυτό! Ας μην κάνουμε το χατίρι στους παγκοσμιοποιητές! Ας αντιληφθούμε γιατί πολεμούν με τόση λύσσα και με κάθε αθέμιτο μέσο τούς Έλληνες Εθνικιστές! Το 1944-49 ο Εθνικός Στρατός έσωσε την Ελλάδα από τον διαμελισμό και τον ″σοσιαλιστικό παράδεισο″ του Στάλιν. Ήρθε η σειρά τού Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ, με τον ιδρυτή του Ηλία Κασιδιάρη, να σώσει την Ελλάδα, με ειρηνικά μέσα. Έχει εφαρμόσιμο κυβερνητικό πρόγραμμα και ικανότατα στελέχη με Αξίες, Ιδανικά, Όραμα. Το Όραμα, μιας δυνατής, κυρίαρχης Ελλάδος που να ανήκει μόνο σε ελεύθερους Έλληνες. Αργυρώ (Ρίκα) Θωμάκου
″Φλόγα του Ταινάρου″