Οι δυτικοί λαοί δεν θέλουν να δουν την αλήθεια που τους τυφλώνει: η αιχμή του δόρατος του χρηματιστικοποιημένου καπιταλισμού σε κρίση και απειλούμενη, η αιχμή του δόρατος της δυτικής πλουτοκρατίας χρησιμοποιεί τους φασίστες για να προσπαθήσει να αμυνθεί και να διατηρήσει την παγκόσμια υπεροχή της.
Έχουμε πιάσει το νήμα που είχε περιστραφεί τη δεκαετία του 1920 όταν εμφανίστηκαν τα συμπτώματα της Μεγάλης Ύφεσης και η ανησυχία για τη σοβιετική μετάδοση εξαπλώθηκε.
Για να κατανοήσουμε την τρέχουσα κατάσταση είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε την ιστορία και να κάνουμε την υπόθεση της συνέχειας των μεγάλων ρευμάτων, τη μονιμότητα των μεγάλων ανταγωνισμών. Μόνο αυτή η προσέγγιση επιτρέπει γόνιμες ερμηνείες. Ο καπιταλισμός σε υπαρξιακή κρίση, πνιγμένος στα χρέη, απονομιμοποιημένος από τις ανισότητες, στην άκρη του γκρεμού του Σενέκα επανασυνδέεται με το φασιστικό παρελθόν του, απλά το κάνει χάρη στην περίφημη ανατροπή που προβάλλει το σκοτάδι του στα θύματά του.
ΔΙΝΩ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ.
Είναι απαραίτητο να επικαιροποιηθεί η φυλή, να ξεσκεπαστεί η απάτη της ανατροπής και να τολμήσουμε να αποκαλέσουμε τα πράγματα με το όνομά τους, τον φασίστα φασίστα.
Κανείς δεν θέλει να δει το καφέ νήμα που ξεκινά από τη στρατολόγηση των Ναζί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Αγγλοσάξονες για την καταπολέμηση της Σοβιετικής Ρωσίας, τη χρήση και την επανεκπαίδευσή τους σε διεθνείς οργανισμούς και το ΝΑΤΟ, μέχρι τα τρέχοντα γεγονότα. Το σύρμα είναι χοντρό όμως.
Το καλώδιο είναι μεγάλο αλλά απορρίπτεται. Η άρνηση τον προστατεύει.
Ωστόσο, αυτό το νήμα γίνεται τυφλό όταν τραβιέται στο επίπεδο συγκεκριμένων περιπτώσεων όπως ο von der Leyen ή ο απαίσιος Schwab.
Η ευθύνη των Gôches στην απόκρυψη αυτού του νήματος είναι σημαντική, είναι ιστορικής σημασίας. Αυτοί οι άνθρωποι που η ιστορική τους ευθύνη γίνεται κολοσσιαία, αυτοί οι άνθρωποι θα το μετανιώσουν.
Μπρούνο Μπέρτεζ
από τον MK Bhadrakumar
Ο εορτασμός της Ημέρας της Νίκης στη Μόσχα στις 9 Μαΐου μετατράπηκε σε αφορμή κατά την οποία εμφανίστηκαν ρήγματα στην ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Η ομιλία του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν επέστησε την προσοχή σε αυτή την πτυχή.
Η Ρωσία έχει δει ένα νέο φαινόμενο, με την Ευρώπη να παίζει spoilsport την Ημέρα VE για να χαλάσει τους εορτασμούς γενεθλίων του ρωσικού λαού μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας.
Η απόφαση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen να ταξιδέψει στο Κίεβο για να μετονομάσει την Ημέρα της Νίκης ως Ημέρα της Ευρώπης σηματοδότησε το απόγειο του κυνισμού.
Ο παππούς του Von der Leyen υπηρέτησε ως λοχίας στα τρομακτικά SS του Χίτλερ στην Ουκρανία κατά τη σφαγή των Εβραίων κοντά στο Κίεβο το 1941.
Ο παππούς του Von der Leyen είχε υπηρετήσει ως λοχίας στα τρομακτικά SS του Χίτλερ στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της σφαγής των Εβραίων γνωστών ως Babi Yar. Αυτή η σφαγή σε μια χαράδρα στα βόρεια προάστια του Κιέβου το 1941 θεωρείται από τους ιστορικούς ως μια από τις μεγαλύτερες σφαγές Εβραίων στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη.
Αυτό που συχνά παραβλέπεται είναι η αναβίωση της ναζιστικής ιδεολογίας στη Γερμανία και αλλού στην Ευρώπη. Μπορεί να φαίνεται κάτι απόκρυφο, αλλά είναι μια ζωντανή πραγματικότητα που τραυματίζει τη ρωσική ψυχή, με τη Ρωσία να έχει θυσιάσει πάνω από 40 εκατομμύρια ζωές κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η παρατήρηση του Von der Leyen στους δημοσιογράφους στο τρένο για το Κίεβο ότι « η Ουκρανία είναι μέρος της ευρωπαϊκής μας οικογένειας » θα αντηχήσει στη Μόσχα ως έντονη υπενθύμιση των επιταγών της «απεναζοποίησης» της Ουκρανίας, η οποία είναι το επίκεντρο της ειδικής επιχείρησης του ρωσικού στρατού. σε αυτή τη χώρα.
Εάν τα νεοναζιστικά στοιχεία στην Ουκρανία και τη Γερμανία ριζώσουν με σιωπηρή κρατική υποστήριξη, μπορούν να αποτελέσουν μεγάλη πρόκληση για τη Ρωσία. Κατά συνέπεια, για τη Μόσχα, η «απαζοντοποίηση» της Ουκρανίας θα παραμείνει απόλυτη προτεραιότητα ακόμα κι αν αυτό ενοχλεί ορισμένες γερμανικές ελίτ.
Η Μόσχα έχει δεσμευτεί να προσαγάγει στη δικαιοσύνη τους δράστες εγκλημάτων, κοντά στην εθνοκάθαρση, κατά της ρωσικής κοινότητας. Αυτά τα εγκλήματα διαπράχθηκαν από νεοναζί που ήταν οι πεζοί του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ πραξικοπήματος και της αλλαγής καθεστώτος στην Ουκρανία το 2014.
Πώς μπορεί η Μόσχα να συμβιβαστεί με ένα καθεστώς στο Κίεβο που περιλαμβάνει τους απογόνους των «Μπαντεριτών», τους δολοφόνους συνεργάτες των Ναζί που διέπραξαν τις θηριωδίες του Ολοκαυτώματος ή τους βλέπει ως «μέλη της οικογένειας» των Δυτικοευρωπαίων;
Ομοίως, ο χρόνος της επίθεσης με drone στο Κρεμλίνο στην άμεση προσέγγιση της Ημέρας της Νίκης ήταν κάθε άλλο παρά σύμπτωση. Ήταν πιθανώς προσβολή για την ηγεσία του Κρεμλίνου – και για τον Πρόεδρο Πούτιν προσωπικά.
Η Ρωσία ισχυρίστηκε συμπαιγνία των ΗΠΑ και, εν πάση περιπτώσει, το περιστατικό συνέβη λίγες ημέρες αφότου ο υποστράτηγος Kyrylo Budanov, επικεφαλής της ουκρανικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών, απείλησε μέσω δυτικών ΜΜΕ ότι “έχουμε σκοτώσει Ρώσους και θα συνεχίσουμε να σκοτώνουμε Ρώσους οπουδήποτε στην πρόσωπο αυτού του κόσμου μέχρι την πλήρη νίκη της Ουκρανίας. »
Ο Μπουντάνοφ άφησε να εννοηθεί ότι η υπηρεσία πληροφοριών της Ουκρανίας, γνωστή ως HUR, βρισκόταν πίσω από μια σειρά θανατηφόρων επιθέσεων σε ρωσικό έδαφος, όπως η δολοφονία με παγιδευμένο αυτοκίνητο τον Αύγουστο στη Μόσχα από την Ντάρια Ντούγκινα, δημοσιογράφο και κόρη του διάσημου φιλοσόφου και ανατολίτη θεωρητικού Aleksandr Dugin. Πράγματι, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ απέδωσαν επίσης τη δολοφονία του Dugina στην ουκρανική κυβέρνηση.
Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν απέρριψε τις ρωσικές αναφορές για επιθέσεις με drone στο Κρεμλίνο, χαρακτηρίζοντάς το «πολύ μεγάλη αλατιέρα». Μια περίτεχνη παρωδία διαδραματίζεται – για χάρη της εμφάνισης, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποστασιοποιούνται συνήθως από τις τρομοκρατικές ενέργειες HUR, ενώ ταυτόχρονα αρνούνται να επιβάλουν κυρώσεις στους αξιωματούχους τους που εμπλέκονται σε αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες.
Εν τω μεταξύ, η Ουάσιγκτον έριξε το γάντι στο Κρεμλίνο με ένα ακόμη βήμα προς τα εμπρός στην επέκταση του ΝΑΤΟ που περιλαμβάνει τη Σουηδία και τη Φινλανδία. Και πάλι, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ βρίσκεται στο επίκεντρο των εντάσεων μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών και ο κύριος λόγος που επιταχύνει τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία.
Ομολογουμένως, η πρώτη κίνηση του Πούτιν μετά την Ημέρα VE ήταν να υπογράψει ένα διάταγμα για την έξοδο της Ρωσίας από τη Συνθήκη του 1990 για τις Συμβατικές Ένοπλες Δυνάμεις στην Ευρώπη (CFE).
Η συνθήκη είχε εξαλείψει το συντριπτικό ποσοτικό πλεονέκτημα της Σοβιετικής Ένωσης στα συμβατικά όπλα στην Ευρώπη θέτοντας όρια ίσα με εκείνα του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την περιοχή μεταξύ του Ατλαντικού Ωκεανού και των Ουραλίων. Αν και η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε το 2011 τις επιφυλάξεις της για τη συνθήκη όσον αφορά τη Ρωσία, αμφιβάλλοντας σοβαρά για το μέλλον του συμφώνου, η Μόσχα επέλεξε να αντιδράσει μόνο τώρα στη συμβατική υπεροχή της συμμαχίας στην Ευρώπη που αποκτήθηκε τις τελευταίες δύο ή τρεις δεκαετίες. Η επικείμενη ανάπτυξη του ΝΑΤΟ στη Φινλανδία και τη Σουηδία αποτελεί το άμεσο σκηνικό. Σε επεξηγηματικό σημείωμα της 10ης Μαΐου, η Μόσχα κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους ότι συνεχίζουν μια στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, με καταστροφικές συνέπειες.
Ένα τέτοιο σενάριο δεν μπορεί να αποκλειστεί αφού η Ρωσία έχει εξασφαλίσει μια σχετικά ευνοϊκή θέση στο έδαφος κατά μήκος της πρώτης γραμμής στην Ουκρανία, με σημαντικά πλεονεκτήματα όσον αφορά τον εξοπλισμό και τη στρατιωτική ικανότητα. Το παράδοξο σήμερα είναι ότι το τέλος της ουκρανικής κρίσης θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από την έκβαση στα πεδία των μαχών, αλλά η στρατιωτική αντιπαράθεση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία πρόκειται τώρα να επεκταθεί πέρα από το πεδίο εφαρμογής αυτών των πεδίων μάχης.
Την περασμένη Πέμπτη, με σιωπηρή ενθάρρυνση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία έκανε ένα πρωτοποριακό βήμα, καθώς έγινε η πρώτη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που άρχισε να προμηθεύει πυραύλους κρουζ μεγάλου βεληνεκούς στο θέατρο πολέμου στην Ουκρανία, οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν το ρωσικό έδαφος βαθιά πίσω από τις γραμμές του μετώπου.
Συνολικά, η τρέχουσα κατάσταση αντανακλά την εξαιρετική δυσκολία επίτευξης συναίνεσης για την ουκρανική κρίση.
Η Ουάσιγκτον πρέπει να κάνει μια επιλογή κάποια στιγμή αρκετά σύντομα, δεδομένης της εξέλιξης της γεωστρατηγικής κατάστασης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν κάλλιστα να βρεθούν σε έναν πόλεμο σε δύο μέτωπα, έναν πόλεμο που δεν μπορούν να κερδίσουν παρά τη στρατιωτική τους ισχύ.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-
πηγή: Indian Punchline